Zaterdag 04 september, 23u08. Nadat mijn moeder voor de zesde keer komt zeggen dat het eten nu echt wel gereed is, loop ik snel naar binnen. Mijn (schoon)broers en dito zussen, die de voorbije dagen hebben bewezen dat het ombouwen van een Landrover een prima familie-activiteit kan zijn, zitten wat verweesd aan tafel. Wat een gezellige avond en laatste avondmaal had moeten worden, zal beperkt worden tot het innemen van hoogst noodzakelijke voedsel om vervolgens zo snel mogelijk te kunnen verder werken aan de laatste (elektrische) aanpassingen van de auto. Alle voorbereidingstijd ten spijt, is er op het einde nu eenmaal steevast meer werk dan tijd. Vijftien minuten later, liggen we al opnieuw onder de auto. Van mijn persoonlijke bagage, is op dat moment nog geen halve onderbroek ingepakt. En dat terwijl we over minder dan 10u zouden moeten vertrekken aan de kerk van Schiplaken.

Zondag 05 september, 02u17. Ik vraag mijn broer om snel nog wat muziek te kopiëren naar mijn gloednieuwe externe harde schijf. Eerder had ik al meer dan 100 gigabyte aan documenten en gps-software naar dit schijfje gekopieerd, zodat ik zeker alles bij had voor mijn verblijf van negen maanden in Afrika. Twee minuten later staat plotseling half de familie rond de laptop van mijn broer. De stilte spreekt boekdelen. Murphy is in het spel: het gloednieuw schijfje is zonet gecrashed. Weg documenten. Weg gps-software. Weg muziek.

Zondag 05 september 03u49. Alle nachtwerk van de voorbije dagen begint zijn tol te eisen. Nadenken wordt moeilijk. Op algemeen verzoek, wordt beslist er een puntje achter te zetten. Maar mijn schoonbroer heeft er een goed oog in. Alles komt in orde. Morgenvroeg nog een uur of twee werk en dan zouden alle elektrische aanpassingen (tweede accu, scheidingsdiode, verstralers vooraan, verstralers achteraan, binnenverlichting, 12V-omvormer, extra sigaretten-aansteker en 12V-frigo) prima moeten werken. Snel nog een crash-course over het inladen van gps-kaarten en ik kan gaan slapen. Mijn klok zegt: 04u29. Gelukkig ben ik te moe om te beseffen dat het een korte nacht wordt.

Drie dagen na hun vertrek staat onze crew op de grens met Servië. Gisterenochtend verlieten ze Oostenrijk om via Budapest dwars door Hongarije te rijden. Dankzij een onverwacht telefoontje strandden ze uiteindelijk in de buurt van Szeged, op 15km van de Servische grens. Daar werden ze op een klein boerderijtje hartelijk onthaald door een jonge Vlaming. Signalen bereikten ons dat het dankzij "Hongaarse druppels en Belgische La Chouffe" een fantastische avond werd.

Vandaag gaat de route van noord naar zuid door Servië. Als alles meezit, bereiken Bram en Francis vanavond nog net de Bulgaarse grens. To be continued!